Stale stopowe są to stale, które poza żelazem i węglem oraz zwykłymi domieszkami (Mn, Si, P, S, Cu) zawierają inne celowo wprowadzone składniki lub podwyższone zawartości manganu i krzemu. Składniki te noszą nazwę dodatków stopowych, które oddziałowując na węgiel, żelazo i wzajemnie na siebie powodują zmiany w strukturze i własności stali.

Mogą one występować w stali pod różnymi postaciami: 

- w roztworze stałym,

 - węglików,

 - wtrąceń niemetalicznych,

 - związków międzymetalicznych,

 -w postaci wolnej

Decydujący wpływ na własności stali z powyższych postaci ma występowanie dodatków w postaci roztworu stałego oraz węglików. Poprzez wprowadzenie dodatków stopowych uzyskuje się materiały posiadające:

- wymagane własności fizyko-chemiczne,

- wysoką twardość i odporność na ścieranie,

- wysokie własności mechaniczne,

- wysokie własności technologiczne,

- lepszą hartowność.

Oznaczenia oraz wpływ pierwiastków na własności stali stopowych:

W – wolfram: nadaje drobnoziarnistość, zwiększa hartowność, twardość i odporność na zużycie

V – wanad (F): przeciwdziała rozrostowi ziarna w wysokich temperaturach, zwiększa głębokość hartowania

Cr – chrom (H): zwiększa twardość stali, odporność na ścieranie, rozdrobnienie ziarna, polepsza hartowność

M – mangan (G): polepsza hartowność, zwiększa wytrzymałość na rozciąganie i odporność na uderzenia

S – krzem: polepsza własności mechaniczne

L – molibden (M): zwiększa hartowność, zmniejsza kruchość odpuszczania

K – kobalt: stosowany w stalach szybkotnących zwiększa trwałość ostrza

N – nikiel: polepsza hartowność, własności mechaniczne

Ti – tytan: przeciwdziała rozrostowi ziarn

P – grupa: chrom+nikiel+wanad

Z – grupa: krzem+chrom+wolfram

A – wyższa jakość stali

Są to stale droższe od stali węglowych i stosowane są wtedy, gdy nie mogą być użyte stale węglowe.